Մեկ օրով ապրելը տարբերակ է

Հայաստանում մեկ օրով է պետք ապրել. վաղը կամ մեկ ժամ հետո չես իմանա գլխիդ ի՞նչ կգա։

Հայաստանում ներվեր էլ ծախսել պետք չէ, քանի սահմանին շվշվացող ԱԱԾ-ի աշխատողը Ադրբեջանի սահմանները լավ գիտի, բայց Հայաստանինը` ո'չ։

Հայաստանում բանակի, զինվորի կենաց խմելը, կամ խաղաղություն մաղթելը նախկիններից մնացած վատ խասյաթ է, քանի որ բանակի ծառայողը սահման չի պահում, այլ տուն ու ընտանիք է կերակրում, զենքն էլ… հրաման չկա թուրքի դեմն առնելու համար։

Բանակում Կյաժն էր ծառայում, որ իր դիրքի համար իրան պայթացրեց, իսկ հիմա բանակ չկա, բանակի տնազն էլ չի։

Հայաստանում ապրելը անորոշության, դեժավյուի կինո է. քնում ու արթնանում ես աննպատակ, անապագա, անծրագիր, առանց վաղվա գալիքի։ Ամեն օր նույն միապաղաղությամբ, զգայարանների բթացմամբ, մեկ գրիպ, մեկ սրտի ցավով, ճնշումի տատանումներով, մեկ էլ նորից ինքնազգացողության վատթարացմամբ։

Ամեն դեպքում մեկ օրով ապրելը տարբերակ է:

Նարինե ԿԻՐԱԿՈՍՅԱՆ

Մեկնաբանություններ